Oczywistym jest, że w sposób nieuzasadniony obniżyło to wynikające z technologii napraw świadczenia wypłacane przez ubezpieczycieli. Zgodnie z szacunkami ekspertów polski rynek dealerski traci na tej nieuprawnionej zmianie kilkadziesiąt milionów złotych rocznie.

Organizacje motoryzacyjne zrzeszone w Ogólnopolskiej Motoryzacyjnej Radzie Technicznej podjęły działania prawne mające na celu likwidację tej niczym nieuzasadnionej decyzji AZT Automotive GmbH. Jednym z tych działań były naciski na AZT Automotive w celu wyjaśnienia powodów zmian wartości koszyka i wymuszenia cofnięcia nowego składu koszyka.

W ramach tych działań polska branża warsztatowa w lipcu 2017 roku otrzymała od AZT Automotive pismo, z którego wynika, że aktualny koszyk należy traktować w narzędziach kalkulacyjnych jako wskaźnik 100 i w przypadku nieużywania produktów spoza linii premium podwyższać go do rzeczywistej wartości używanych przez dealera materiałów. To samo stanowisko zostało powtórzone przez przedstawicieli AZT Automotive na konferencji w Warszawie w czerwcu 2018 roku, gdzie wskazali oni że koszyk jest niezależnym narzędziem odzwierciedlającym ogólną sytuację rynkową, a każdy warsztat musi dostosować wartość tego koszyka do rzeczywistych stosowanych przez siebie materiałów poprzez stosowanie specjalnego mnożnika narzędziu kalkulacyjnym. Taka praktyka jest powszechna w całej Unii Europejskiej.

Tym samym bezwzględnie rekomendowane jest, żeby w trakcie przygotowywania kalkulacji w systemie Audatex tzw. kod nr 51, mający nominalnie zgodnie z koszykiem AZT wartość 100, dostosować przy pomocy indywidualnego wskaźnika do wartości wynikającej z materiałów rzeczywiście stosowanych przez warsztat.

Dlaczego stosowanie indywidualnie wyliczonego mnożnika jest zasadne?

Po pierwsze dlatego, że możliwość stosowania indywidualnej wartości materiałów lakierniczych wynika z Wytycznych KNF z 2015 roku. Wytyczne te w sposób szczegółowy opisują jaka jest typologia części przy likwidacji szkód w pojazdach i w jakich sytuacjach stosujemy daną klasę części. Zasady te jak najbardziej odnoszą się także do materiałów lakierniczych. Wytyczne KNF bardzo dokładnie określają kiedy stosujemy materiały lakiernicze klasy premium, a tym samym kiedy należy nam się jako warsztatowi zwrot odpowiedniej do nich wartości naprawy.

Po drugie dlatego, że nie może być tak, że składnik naprawy czyli koszty materiałów lakierniczych jest jeden i ten sam dla całego rynku składającego się z około 20.000 warsztatów naprawiających całe spektrum aut wartych od symbolicznych „dwóch tysięcy” do setek tysięcy złotych. Sytuację obecną można by porównać do sytuacji w której we wszystkich naprawianych pojazdach montowalibyśmy np. ten sam błotnik warty tę samą cenę. Oczywistym jest, że wartość materiałów stosowanych w poszczególnych warsztatach różni się między sobą. Tym samym koszyk AZT nie może być jedyną daną do obliczenia kosztów materiałów lakierniczych przy naprawie. Drugą powinien być wskaźnik odchylenia (mnożnik) który determinowany jest przez klasę i ceny materiałów lakierniczych stosowanych przez dany warsztat.

Szczegóły wdrożenia indywidualnego kodu 51 i kontakt: https://www.kod51.pl/