Uchwała Sądu Najwyższego z 11 września 2024 r. (III CZP 65/23), dotycząca rozliczania szkód częściowych w pojazdach mechanicznych, miała na celu ujednolicenie orzecznictwa w sprawach o odszkodowanie z OC posiadaczy pojazdów. Zamiast tego, jej treść wzbudziła istotne kontrowersje i obawy o ograniczenie praw poszkodowanych. SN stwierdził, że jeżeli pojazd został naprawiony lub sprzedany, to nie jest zasadne ustalanie odszkodowania jako równowartości hipotetycznych kosztów naprawy.
W naszych działaniach kierujemy się etyką biznesu, a jako nadrzędny cel stawiamy zapewnianie Klientom satysfakcji z wysokiego poziomu świadczonych usług, opartego na bieżącej analizie i interpretacji zmian zachodzących w prawie. W razie dodatkowych pytań zachęcamy do kontaktu z kancelarią.
Uchwała nie precyzuje jednak, co oznacza „naprawa” – czy chodzi o pełną naprawę przywracającą stan sprzed szkody, czy także prowizoryczne działania naprawcze. Brak definicyjnej jasności może prowadzić do arbitralnego obniżania wypłat przez ubezpieczycieli. Co istotne, SN nie nadał uchwale statusu zasady prawnej, co oznacza, że nie ma ona mocy powszechnie wiążącej, choć w praktyce coraz częściej stanowi punkt odniesienia.
Rzecznik Finansowy wyraził zdecydowaną krytykę, wskazując m.in. na ryzyko nierównego traktowania i uproszczenie zasad dowodowych. W ocenie wielu prawników uchwała osłabia standard ochrony poszkodowanych oraz narusza zasadę pełnej kompensacji szkody wynikającą z art. 361 § 2 k.c.