Nowelizacja wprowadziła nowy delikt w ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (u.z.n.k.), który obejmuje nieuzasadnione wydłużanie terminów zapłaty za dostarczone towary lub usługi. Przepis ten, zawarty w art. 17g u.z.n.k., zakłada odpowiedzialność za opóźnienia w płatnościach, które naruszają zasady dobrej wiary i rzetelności, oraz za rażące odstępstwa od dobrych praktyk handlowych. Przepisy te stanowią uzupełnienie ochrony, którą oferuje postępowanie administracyjne przed UOKiK, jednak ich stosowanie w praktyce może być utrudnione przez niejasności interpretacyjne oraz ograniczoną atrakcyjność dla pokrzywdzonych kontrahentów. Jednym z głównych problemów związanych z art. 17g u.z.n.k. jest jego niepraktyczność w realiach biznesowych.

Przepis ten nie był dotychczas przedmiotem wielu rozstrzygnięć sądowych, co może wynikać z jego małej atrakcyjności jako narzędzia do walki z opóźnieniami płatności. Przedsiębiorcy mogą być zniechęceni do korzystania z tej drogi ze względu na przewlekłość postępowań sądowych oraz ograniczoną możliwość uzyskania satysfakcjonujących rezultatów w ramach procesu sądowego. Niemniej jednak, w pewnych sytuacjach, takich jak chęć natychmiastowego przerwania stanu naruszenia, roszczenia wynikające z u.z.n.k. mogą okazać się użyteczne, zwłaszcza jeśli chodzi o złożenie oświadczenia przez dłużnika lub zaniechanie niedozwolonych działań.

Podjęcie decyzji o dochodzeniu roszczeń na gruncie u.z.n.k. może być trudne dla przedsiębiorców, zwłaszcza w przypadku trwającej współpracy z kontrahentami. Jednak warto pamiętać, że taka droga jest dostępna i może być rozważana w określonych sytuacjach, szczególnie tam, gdzie inne formy ochrony okazują się niewystarczające.