We wtorek 10 maja 2022 roku na stronach Komisji Europejskiej opublikowano ostateczną wersję rozporządzenia VBER, tj.  Rozporządzenia Komisji (UE) w sprawie stosowania art. 101 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do kategorii porozumień wertykalnych i praktyk uzgodnionych. Rozporządzenie wejdzie w życie 1 czerwca 2022 roku i będzie obowiązywać do 31 maja 2034 roku.

 

Kontynuacja tekstu: Część 2: Nowe zasady konkurencji w sprzedaży internetowej

 

Przypomnijmy, że drugie rozporządzenie o porozumieniach wertykalnych dotyczące stricto rynku dystrybucji pojazdów i usług serwisowych, czyli MVBER, które miało pierwotnie stracić moc 31 maja 2023 roku, zostanie przedłużone o kolejne 5 lat tj. do 31 maja 2028 roku.

 

VBER  to po wyżej wspomnianym MVBER najważniejszy dokument prawny dla rynku sprzedaży samochodów w Unii Europejskiej i w ogóle rynku dystrybucji, ponieważ dotyczy on umów dystrybucyjnych dla wszystkich branż. Opublikowano także tekst „Wytycznych w sprawie ograniczeń wertykalnych” czyli dokumentu uzupełniającego rozporządzenie i stanowiącego wyjaśnienie najważniejszych kwestii.

 

Rynek dystrybucji samochodów w Europie w ostatnich miesiącach najbardziej interesują rozwiązania dotyczące modelu agencyjnego. W samym rozporządzeniu nie ma w ogóle mowy o umowach w modelu agencyjnym, natomiast wszystkie najważniejsze rozwiązania znajdują się w dokumencie Wytycznych. Jakie najważniejsze wnioski płyną z lektury dokumentu?

 

  • Model agencyjny może mieć trzy postacie

Dealer może albo tylko negocjować i pośredniczyć w zwieraniu umowy sprzedaży, ale może też je zawierać. Jeśli chodzi o zawieranie umów może to robić w imieniu zleceniodawcy albo w swoim własnym. Ta ostatnia forma przypomina zatem anonsowany nieśmiało przez niektóre sieci model komisowy, ponieważ to w modelu komisowym komisant działa w imieniu własnym.

 

  • Nowe przepisy definiują „autentyczny model agencyjny”

Dotyczy on sytuacji, gdy agent nie ponosi znaczących kosztów finansowych lub handlowych ryzyka w związku z umowami zawartymi lub negocjowanymi w imieniu zleceniodawcy.

 

  • Jakie koszty definiuje nowe VBER?

Po pierwsze koszty, które są bezpośrednio związane ze sprzedażą towarów. Tu dokument wymienia przede wszystkim takie koszty jak finansowanie stocków.

Po drugie inwestycje, ale jeżeli są to konkretnie inwestycje wymagane dla rodzaju działalności, do której agent został wyznaczony przez zleceniodawcę. Chodzi więc o inwestycje, które po zaprzestaniu danego obszaru działalności nie mogą być wykorzystywane do innych biznesów lub można ją sprzedać jedynie ze znaczną stratą.

Po trzecie koszty związane z działaniami podejmowanymi na rynku produktowym, w zakresie, w jakim zleceniodawca wymaga podejmowania jako agenta na własne ryzyko. Mogą to więc być na przykład koszty promocji dealera.

 

  • Jakie cechy musi spełniać umowa agencyjna, żeby być uznana za autentyczny model?
    • Agent nie nabywa własności sprzedawanych towarów. Może je jednak nabywać na bardzo krótki okres czasu i nie powoduje to, że umowa traci charakter prawidłowej umowy agencyjnej.
    • Agent nie ponosi kosztów dostawy towarów, w tym także kosztów transportu. Agent może organizować transport, ale jego koszty musi ponosić zleceniodawca.
    • Agent nie ponosi kosztów stocku i jego finansowania. Ma jednak obowiązek dbania o niego i zabezpieczania towarów przed utratą lub zniszczeniem.
    • Agent nie odpowiada za nie wykonanie umowy przez klienta, chociaż oczywiście w tej sytuacji nie należy mu się prowizja. W pewnych sytuacjach może ponosić te koszty, na przykład gdy klient okaże się oszustem, a agent zaniedba czynności przed organami ścigania.
    • Agent nie bierze odpowiedzialności za szkody jakie u klienta zostaną wywołane przez sprzedane produkty, chyba że to on ponosi winę za tę szkodę.
    • Agent nie będzie zobowiązany do pośredniej lub bezpośredniej promocji sprzedaży, chociaż może być zobowiązany do partycypacji w budżecie reklamowym zleceniodawcy, ale tylko bezpośrednio dotyczącym sprzedawanych produktów.
    • Agent nie ponosi kosztów inwestycyjnych bezpośrednio związanych ze sprzedażą produktów, czyli takich kosztów takich jak wyposażenie, obiektowe czy szkolenia pracowników.
    • Agent nie ponosi też pozostałych kosztów, które na rynku danych produktów powinien ponosić zleceniodawca.

 

Przeczytaj również: